دو مشکل کلیدی گزارش پایداری را از تغییر جهان باز می دارد!

اخیراً تحولات مثبت زیادی در دنیای گزارش‌دهی پایداری شرکت‌ها وجود داشته است. اما آیا این تلاش‌ها احتمالاً می‌توانند همگام با تهدیدهای به هم پیوسته و وجودی اضطراری آب‌وهوا، بی‌عدالتی و نابرابری نژادی، ناآرامی‌های اجتماعی و کووید-19 همگام شوند؟

از آنجایی که جهان با بحران ها و چالش های فزاینده ای برای نظم موجود مواجه است، گفتگوهای بیشتری در مورد نقش بخش خصوصی در پرداختن به آنها صورت گرفته است. اتحادیه اروپا پیشنهاد خود را برای دستورالعمل گزارش‌دهی پایداری شرکتی ارائه می‌کند. در ایالات متحده، SEC در حال بررسی احتمال افشای وضعیت آب و هوا است. و یا بنیاد IFRS در حال ایجاد یک هیئت بین‌المللی استانداردهای پایداری است. همه این پیشرفت‌های گزارش‌دهی پایداری دارای یک شناخت مشترک هستند: استانداردهای گزارش‌دهی پایدار با کیفیت بالاتر، کارآمدتر و گسترده‌تر برای کسب‌وکارها ضروری است.

جنبه منفی؟ تمام این تأکید بر گزارش‌دهی ممکن است توجه را از تغییرات دیگری، شاید دشوارتر اما تأثیرگذارتر که باید ایجاد شوند، منحرف کند.

مطالعه بیشتر: گزارش دهی اجباری آثار محیط زیستی فعالیت ها برای بنگاه های تجاری در کانادا

مسئله هدف

منطق گزارش‌دهی پایداری بسیار ساده است: با دسترسی بیشتر و بهتر به اطلاعات بیشتر برای ذینفعان مختلف، می‌توان یک شرکت را پاسخگوتر کرد که به نوبه خود منجر به تصمیم‌گیری‌ها و بهبود بخشی های مختلف از سوی آن‌ها می‌شود. در حالی که این پیش‌بینی احتمالاً درست است، اما محدودیت‌هایی نیز دارد، اولین فرض این است که این موضوع در اختیار شرکت‌ها است که تصمیم‌های متفاوتی اتخاذ کنند که منجر به بهبودهای لازم شود.

بیایید یک مثال بزنیم. برچسب های هشدار دهنده ی مضرات سیگار برای دهه هاست که به صورت مشابه بر روی بسته بندی ها قرار داده می شود. شاید این موضوع برای برخی از مصرف کنندگان جدید و یا افرادی که تصمیم به ترک گرفته اند تاثیرگذار باشد و مصرف آن را کاهش دهد، اما برای بسیاری از مردم این موضوع بی تاثیر است. چرا؟ آن ها به احتمال زیاد مضرات سیگار را به هر حال می دانند ولی در نهایت کنترل کامل بر تصمیمات خود ندارند. چون سیگار اعتیاد آور است.

مانند افراد سیگاری، کسب و کار ها (و همچنین سهام داران) نیز به روش خود کنترل کاملی بر تصمیمات خود ندارند. نظام اقتصاد جهانی بر شبکه‌ای از هنجارهای سیستمی و ریشه‌دار برتری سهامداران و کوتاه‌مدت‌گرایی مبتنی است. واضح است که برخی از انعطاف‌پذیری‌ها در آنچه می‌توان در تصمیم‌گیری‌های آنها در این چارچوب در نظر گرفت وجود دارد – همانطور که با این واقعیت نشان می‌دهد که کسب‌وکارها در تلاش‌های پایداری شرکت می‌کنند – اما هدف خود کسب‌وکار اساساً یک عامل محدودکننده است و لزوما عاملی نیست که ارزش بلند مدت را بهینه سازی کند حتی اگر برای این مقصود طراحی شده باشد.

هدف از گزارش‌دهی پایداری با هدف سیستم اقتصادی ما همخوانی ندارد و گزارش‌دهی این واقعیت را حل نمی‌کند که خود هدف باید تغییر کند.

مطالعه بیشتر: تعریف ۵ استاندارد و چارچوب گزارش نویسی پایداری

مسئله ارزیابی

چالش دوم و پیچیده‌تری در ایجاد استانداردهای گزارش‌دهی وجود دارد که نه تنها برای رسیدگی به مشکلات پایداری جهان ضروری هستند، بلکه کافی هستند. برخلاف برچسب های هشدار دهنده، گزارش پایداری به طور تصاعدی پیچیده تر و مبهم تر است. اما گزارش نه تنها به آزادی عمل بستگی دارد بلکه فرض می کند که افراد می توانند آنقدر آن را درک کنند که واقعاً از آن استفاده کنند.

از این نظر، با تغییر استعاره، گزارش پایداری بیشتر شبیه برچسب تغذیه است. وقتی به برچسب‌های تغذیه نگاه می‌کنم، در بهترین حالت می‌توانم یک ایده کلی از مشخصات تغذیه‌ای یک محصول داشته باشم. چگونه باید ترکیبات شکر، چربی، مواد نگهدارنده و سایر محتویات را در نظر بگیرم؟ آیا قرار است آن را بر اساس آنچه در آن روز می خورم محاسبه کنم؟ و چالش های دیگر.

من به عنوان یک متخصص در امور پایداری با همین چالش ها در گزارش پایداری روبرو هستم. سازمان ها اطلاعات و داده های زیادی را ارائه می دهند، اما نه ابزاری برای ارزیابی و اقدام در مورد آن داده ها، چه برای من به عنوان یک ذینفع مستقل یا برای افراد در خود سازمان، ارائه نمی دهند. ارائه داده های خام مواد مغذی ممکن است به دور نگه داشتن مصرف کننده ها از رژیم غذایی ناسالم کمک کند اما به طور کلی به مصرف کننده در درک سلامت کلی و سالم بودن خود کمک نمی کند.

برای همین ما به چیزی بیش از گزارش پایداری نیاز داریم نه کمتر از آن. هیچ یک از اینها به این معنی نیست که تلاش ها در زمینه بهبود کیفیت و تعداد گزارش های پایداری باید از اولویت خارج شود یا محدود شود. این یک مورد “بله و” و همچنین “چگونه” است

این یعنی:

بازنگری در هدف اساسی شرکت‌ها و سیستم اقتصادی ما برای همسویی آن با روح گزارش‌دهی پایدار و جهانی که می‌خواهیم به آن برسیم.

درک اهمیت نه فقط گزارش پایداری، بلکه ارزیابی عملکرد و ایجاد مسیرهای معنادار برای اطلاع از بهبودها و جاه طلبی ها؛

تقویت ارتباط بین گزارش پایداری و ارزیابی و اقدام برای اطمینان از اینکه ابتکارات گزارش دهی خود به طور مشترک از تحول به سوی یک سیستم اقتصادی فراگیر، عادلانه و احیاکننده حمایت می کنند.

در حالی که در حال حاضر تمرکز زیادی بر گزارش‌دهی است، کار برای تغییر هدف شرکت‌ها و تسهیل ارزیابی آن‌ها از آنجایی که به مسائل پایداری مربوط می‌شود، در حال انجام است. همچنین گواهینامه‌های پایداری و استانداردهای دیگری مانند گواهی B Corp (با مدیریت آزمایشگاه B)، تجارت منصفانه بین‌المللی، اصول راهنمای سازمان ملل در تجارت و حقوق بشر، ابتکار اهداف مبتنی بر علم، ائتلاف جهانی دستمزد زندگی، و اتحاد جهانی معیار وجود دارد. در حالی که این مهرهای تایید کامل نیستند، آنها کارهای بزرگی را برای ایجاد استانداردهایی انجام داده اند که همه کسب و کارها باید به دنبال آن باشند، فراتر از آنچه باید گزارش کنند.

مطالعه بیشتر: صنایع تولید کننده ی مواد شیمیایی و اقدامات پایداری: روایت یک تجربه